dinsdag 25 augustus 2009

Lowlands

Goedemorgen,

Het zit erop.
Lowlands.
De blogwedstrijd.
En het optreden van de Lowlandsbloggers.

We hadden vijf winnaars, en vier optredens. Een winnaar vond het toch iets te eng, voor een paar honderd mensen in de Magneetbar staan. Ze zat wel in de zaal, en klapte hard voor haar collega's. De rest van het publiek was niet minder enthousiast. En terecht.
Opvallend: twee van de vier (Annabel en Niels) droegen niet alleen verhalen voor, maar ook een zelf geschreven liedje. Kennelijk is de kick van een zaal die inhaakt en meezingt (wat bij beiden gebeurde) nog groter dan die van een zaal die muisstil luistert.
Het applaus was lang en warm, Renske werd na haar optreden geïnterviewd door de gevreesde Jan Zandbergen van HP/De Tijd, en ik hoorde het grappigste verzoek om een toegift van Lowlands 2009: "Nog-een-blog-je, nog-een-blog-je!"
Volgend jaar!

Leon

maandag 17 augustus 2009

En de winnaars zijn

Goedemiddag,

De winnaars. Hier komen ze.
Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd. Of ja, het kan wel, maar het heeft zo weinig zin. Als ik op Lowlands een pannenkoek sta te eten en ik krijg een glas bier over me heen, zal ik dat beschouwen als de reactie een boze blogger.

Als je naam hier onder staat, dan

- mag je naar Lowlands
- sterker: sta je er zelf. Op zondag. Dan mag je (vijf minuten) voordragen uit eigen (blog)werk, ik interview je (Hoe was je jeugd? Hoe is nou allemaal zo gekomen met jou?) en het vriendelijk verzoek is of je een blog wilt schrijven over jouw hoogte- en dieptepunten van deze Lowlandseditie. Ook die mag je voordragen. Daarna mag je buigen voor het publiek.
- wordt je werk gebloemleest in de GUP Lowlands Editie
- moet je even je gegevens mailen naar mijn lieflijke assistent Sven. (lowlandsblog@gmail.com). Hij regelt alles voor je (auto met chauffeur, de rode loper en al die andere zaken die bij je nieuwe leven horen).

De winnaars zijn:

- Renske! http://roezemoezen.blogspot.com/
- Ries! http://riesjelle.blogspot.com/
- Tessa! http://tessavdbrink.blogspot.com/
- Niels! http://camping5.blogspot.com/
- Anna-log http://www.anna-log.eu/ http://anna-log-lowlands.blogspot.com/

Alle vijf: proficiat! Jullie leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Aan alle bloggers: veel dank voor jullie verhalen en berichten, en een geweldig Lowlands.

Leon

zondag 16 augustus 2009

En deel 3 (slot)

Bloggers aller landen,

Deel drie (slot) van de bloglessen.
Hierna ga ik winnaars bekend maken.

Meest meisjesachtige cv in een blog.
"Ik heb 1 jaar op paardrijden gezeten, 2 jaar op stijldansen 5 jaar op zangles, 1 maand op streetdance (jak!), 1 maand op gym."

Meest wonderlijke combinatie van twee zinnen in een blog.

"Je bent jong en je wilt wat. In mijn geval betekent dat stage lopen op het hoofdkantoor van TNT Post."

Meest originele manier om met een brief alvast aan een kaartje voor Lowlands 2010 te komen.
"Lieve lezer,

Hierbij ben jij een belangrijke schakel in het voortleven van deze lowlandsbrief. Er zijn net als jij 4 andere mensen die deze brief van ……………… hebben ontvangen. Al deze mensen sturen de brief door naar 5 andere mensen, die weer hetzelfde zullen doen, waarop die mensen ook brieven gaan schrijven. Als je dit doorrekent kom je na 5 mensen op 3125 brieven!

Maar wat krijg je ervoor terug?

Bij de brief zit een lijst met mensen die deze brief al eerder hebben verzonden. De bedoeling is dat jij naar de 5de persoon op de lijst een brief stuurt. In deze brief bedank je deze persoon voor het doorsturen van de brief en stop je als cadeau een Lowlandskaartje voor 2010!

Daarna schrap je zijn naam en zet jij jezelf onderaan op de lijst. En dan komt het moeilijkste van allemaal. Wachten.
Wachten tot jij ook 3125 kaartjes voor Lowlands door de bus krijgt! Want na ongeveer 2 weken zal de brief zo vaak zijn doorgestuurd dat jouw naam bovenaan de lijst staat en mensen jouw een brief gaan sturen met een Lowlandskaartje. Is dat niet fantastisch?!

Dus, stuur deze brief door! Vergeet niet een lowlandskaartje op te sturen, maar vergeet bovenal niet je naam op de lijst te zetten.
Tot Lowlands!"

Meest praktische passage uit een blog voor de Lowlandsganger (op de stukken over hout na).
"
Dingen die ik moet onthouden:

- Tentstokken altijd uit het gleufje dúwen en niet trékken.
- Nat hout op het kampvuur brandt niet.
- Campingburen altijd netjes met twee woorden groeten, ook als ze slechts vage schimmen in de verte zijn omdat ik mijn lenzen niet in heb.
- Lenzen niet diep in toilettas wegmoffelen maar oplossingen zoeken in praktische zijvakjes.
- Droog hout is snel weg maar geeft relatief goede vlammen.
- Ochtenddauw is niet hetzelfde als avonddauw. Avonddauw is klammer.
- Zelfopblaasbare matjes zijn een begrip; geen manier van leven.
- Andere matjes kopen.
- Nat hout meteen weggooien en niet proberen alsnog op het vuur te gooien.
- Een haring kun je heel gemakkelijk met een andere haring eruit trekken. Niet ertegenaan trappen om ze los te krijgen.
- Kamperen is loslaten."

Blog met meer Engelse woorden dan in een gemiddelde column in een glossy.
"Zo nog één dag en ik ben klaar! Finally. Mijn kaken zijn vastgegroeid in een onnatuurlijke glimlach, ik heb eelt op mijn handen gekregen van het poetsen (no kidding) en ik heb al zoveel spinnen gedood dat ik me bijna een oorlogsmisdadiger voel. Ik kan geen wc meer zien, geen koffie meer drinken of geen opa-onderbroek meer strijken. I'm done. Maargoed, ik moet morgen dus nog zes uur. Dus hoe ik me daar ooit door heen ga slapen, god knows.. En aangezien hij niet bestaat zal niemand het weten. Wellicht morgen een update.
Vandaag nog wel wat leuks meegemaakt, alsof het voorbestemd was. Ik was de woonkamer grondig aan het poetsen (like 2 uur) en mevrouw dacht dat muziek ervoor zou zorgen dat ik beter zou poetsen. Dus wat kreeg ik: de crème de la crème: lou bega (mambo nr. 5), de macarena, shaggy, nomads (yakalelo) en miranda (vamos à la playa). Heb me dus zeer vermaakt met mijn favorieten, ook leuk om een keer nuchter te beluisteren.
Ik ga nu wachten tot mijn boyfriend wederkeert, maar door negen uur vertraging kan ik nog wel even wachten.
Adieu, tabé, toedeloe, van uw enige echte schoonmaakkoe."

Begin van een blog dat een ontspoord leven met gemak had kunnen verklaren.
"Toen ik zeventien was, wilde ik naar Lowlands. Dus ik zei tegen mijn moeder: "ik ga naar Lowlands".
Waarop mijn moeder zei: “Geen sprake van.”
Ik eiste een verklaring en die kreeg ik. Ik mocht niet."


Leon

vrijdag 14 augustus 2009

Lowlandsbloglessen, deel 2

Meest dramatische zin van iemand die geen Lowlandskaartje wist te scoren.
"Het lot is mij totaal niet genadig."

Meest verontrustende begin van een blog.
"Oei oei oei, ik ben nog maar net gestart met mijn carrière als professioneel blogger en ik heb al last van een ’writers block'".


Zin over de jongen die besloot vier uur per etmaal te 'powernappen' die de heilzame werking daarvan in zeven woorden de grond in boorde.

"Mentaal trok hij het gewoon niet meer."

Meest hebberige zin in een Lowlandsblog.
"Het feit dat ik voor dit jaar al een kaartje heb wil natuurlijk niet zeggen dat ik niks wil winnen heur."

Meest platte omschrijving van gynacologie in een blog.
"Jaa inderdaad die studie over je kut."

Schattigste verdediging van een aantal niet zo heel scherpe foto's van Regina Spektor op een blog.
"Ongetwijfelt (sic) zijn er veel betere foto's gemaakt, maar aangezien dit MIJN blog is, wil ik MIJN foto's ook nog een kans geven."


Meest bescheiden inzet voor Lowlands op een Lowlandsblog.

"Af en toe een biertje, hier en daar een broodje roomkaas om wakker te worden, wat vrienden, drie goede bands en ik ben tevreden."

Morgen deel 3 (slot). En daarna gaan we langzamerhand de winnaars 's bekend maken, zodat ze nog kunnen repeteren voor hun eigen Lowlandsshow.

Leon

woensdag 12 augustus 2009

Lowlandsbloglessen, deel 1

Lowlandsbloglessen, deel 1

Anna-Log: “Errr en waar blijft dan dat commentaar van meneer Verdonschot?”
Die wilde eerste wat vergelijkingsmateriaal hebben.
Inmiddels heeft-ie wat.
De lessen tot nu toe, deel 1.

Zin waarmee je het niet gaat redden op Lowlands.
“Liever blut en gelukkig dan rijk en ongelukkig.”

Mededeling die een statement lijkt, maar het niet is.
“De Temper Trap is een veelbelovende band.”

Eerlijkste zin in een Lowlandsblog.
“Om nog aan die extra kaartjes te komen doe ik al mee aan alle LL competities die er zijn.”

Openingszin die niet voldoet aan de Herman Brusselmansdoctrine (namelijk dat de eerste zin altijd raak moet zijn).
“Vandaag is dan eindelijk de dag aangebroken dat ik op vakantie ga.”

Aanprijzing die ik niet wil lezen in een muziekblog.
“Absolute topper in de scene.”

Voorspelling die zeker uit zal komen.
“Ondanks het tijdstip (14:10) gaat Aux Raus ongetwijfeld voor een groot feest zorgen in de India op zondagmiddag.”

Grappige naam van een cavia, opgevoerd in een blog (1).
Maria.

Opening van een blog dat de vraag “Hoe loopt dit af?” het sterkst opriep.
“Mijn vriend Dennis is sinds gisteren, zondag, bezig met een lichamelijk experiment dat het menselijk bioritme tart. In plaats van 's nachts acht uur achter elkaar te slapen, napt hij iedere vier uur 20 minuten power.”

Grappige naam van een cavia, opgevoerd in een blog (2)
Noodles.

Meest waarheidsgetrouwe foto-onderschrift, althans onder de betreffende foto (van Grace Jones).
“Gekooide vrouwen zijn sexy. Ook al zijn ze 60!”

Vrijdag deel 2.

Leon

maandag 10 augustus 2009

Honderden piemels

Als er een nieuwsbericht op de site van de Telegraaf staat waarin de naam Wouter Bos of Geert Wilders voorkomt, levert dat binnen een paar minuten reacties op. Die zijn vrijwel zonder uitzondering WOEDEND, en ze laten zich lezen alsof iemand in je gezicht staat te brullen.
Stelregel: hoe minder argumenten, hoe meer uitroeptekens.
Na een reactie of vijf, zes, kom steevast de eerste die door de redactie is verwijderd. Wat daar in stond, laat zich meestal wel raden.
Raadselachtiger vind ik altijd de reacties onder een bericht die zijn verwijderd door niet een redactie, maar door de auteur zelf.
Die kreeg dus spijt. Maar waarvan dan? En waarom?
De tweede reactie onder de aankondiging van deze blogwedstrijd was er zo een. Van Sarah van Dee. Ze schreef iets, maar haalde het weg. Een minuut later schreef ze: “Count me in.”
Ze was daarmee de tweede die meedeed. De eerste was MHN, van blog http://mijngeniebeperktzichbijnamenverzinnen.blogspot.com.
MHN is een studente in Enschede, maar ze droomt van Londen. Of specifieker: ze is inmiddels alweer een ex-studente in Enschede en ze gaat binnenkort daadwerkelijk naar Londen. En ze doet aan internetdaten. Zoals iedereen die aan internetdaten doet, schrijft ze dat ze “niet wanhopig” is. Misschien ken je haar wel: ze is dat meisje met profiel “Ik hou van hobbies, paarden en knutselen en moest heel hard giechelen om die zin. Jij ook? Hoi.”
Giechelen is voor meisjes, maar grinniken moest ik wel om de beschrijving van haar stem na vier dagen Dourfestival: “Alsof er honderden piemels door mijn keel zijn geschuurd”. Vooral vanwege de half verontschuldigende toevoeging: “Er is geen andere omschrijving voor.”

Leon

vrijdag 7 augustus 2009

Spinaziehoeren

Een Lowlandsblogwedstrijd hoeft niet over Lowlands te gaan, dat hoeven we gelukkig niet uit te leggen.
Op het blog van Bert (http://www.nkhonderdmetersprint.blogspot.com/) gaat het over een sportieve prestatie die al snel een wedstrijd rennen in de supermarkt blijkt. Je hebt dat als lezer al door voor de hoofdpersoon zelf uitroept: “Dit zijn de Nederlandse Kampioenschappen Honderd Meter Sprint in de Supermarkt!”, al werkt de foto (Bert zelve, naar ik aanneem, in een oranje shirt, een medaille om terwijl hij een beker omhoog houdt die ons deels een blik op zijn gezicht ontneemt) aanvankelijk grappig verwarrend.
Schrijven kan Bert wel, in spanning opbouwende korte, staccato zinnen.
Alleen doseren, dat kan Bert niet.
De tegenstander in de supermarkt is een oudere vrouw, die aanvankelijk wordt beschreven als een “oud grijs vrouwtje”. Alleen Brabanders komen wat mij betreft weg met de term “vrouwtje”, omdat het uit hun mond nog wel iets goedmoedigs heeft.
Maar het vrouwtje heet al snel een 'spinaziehoer' en 'heks'.
Het woord 'hoer' als scheldwoord combineren met een ander woord, dat is nogal riskant: het is altijd zichtbaar grappig bedoeld, maar wanneer het vervolgens niet grappig uitpakt, wordt het pijnlijk.
Zoals bij spinaziehoer.
Wie inspiratie wil opdoen hoe te variëren op het woord hoer, moet zeker een keer naar de Night of Terror gaan, een jaarlijks horrorfeest in Amsterdam waar tijdens een nacht vier films worden vertoond. Iedere vrouw die tijdens de acht uur horror in beeld komt, wordt door de volle filmzaal (ja, ook door de weinige aanwezige vrouwen) uitgescholden voor van alles, maar het eindigt altijd op 'hoer', uitgesproken met een lange, rollende r: hoerrrrrrr.
Volgens een hardnekkig gerucht is de traditie ooit begonnen toen Xavier Hollander, 'the happy hooker', te gast was op het festival, een van de aanwezigen naar haar wees en tegelijk 'hoer' riep, waarna de rest van de zaal het overnam. Het is me niet bekend of Hollander iets terugriep, maar dat is dan ieder geval minder blijven hangen.

Leon Verdonschot

maandag 3 augustus 2009

Als op commando

Er zijn veel bands op Lowlands waar ik me op verheug (Faith No More! Hank III! Aux Raus! Thursday!) en er is een gerecht op Lowlands waar ik me op verheug (de almachtige Lowlandpancake; niets minder dan een monument voor de pannenkoek, en geschikt als zowel ontbijt, lunch, diner als alle drie), maar er is maar één publiek waar ik me op verheug en dat is dat van Enter Shikari. Zelfs als ik die band niét geniaal zou vinden, dan nog zou ik naar hun optreden gaan kijken, alleen al om hun fans te zien. Er zijn vele momenten op Lowlands geweest waarop het publiek zelf tot attractie uitgroeide (het legendarische sinaasappelgevecht voor The Offspring in de Alpha) of zo gehoorzaam reageerde op de instructies van een band dat het optreden bijna een happening werd (het hippieleger van The Polyphonic Spree dat duizenden mensen liet knielen), maar het verbleekte bij de taferelen tijdens Enter Shikari. Het leek chaos in die tent, maar het was chaos op afspraak, chaos met een code. De circle pits begonnen en eindigden exact op de juiste momenten in de nummers, en het publiek zette zelf een dubbele wall of death in. Zonder aansporing van de band. Alsof alle aanwezigen ’s ochtends, toen iedereen op de camping nog sliep of dat net wilde gaan doen, stiekem hadden gerepeteerd. Tegelijk vergat niemand naar het podium te kijken, want daar stonden de vier mensen die zo mogelijk nog enthousiaster werden van de muziek van Enter Shikari: de bandleden zelf.

Weinig is een grotere garantie voor teleurstelling dan bij de terugkeer van een band na een legendarisch optreden hopen op een net zo’n legendarisch optreden. Niettemin. Ik hoop op hetzelfde legendarische publiek.